फेरी एकपटक ...

मैले पहिलेपनि बाचा गरेको थिए तपाँइहरु समक्ष यदि तपाँइहरुले भुल्नु भएको छैन भने । घुम्दै फिरदै जाने क्रममा सबैकुराहरु एकैचोटि गर्न नभ्याइने र नसकिने पनि सँगै छदैछ । मेरो दिमागले मलाई आज यतापटि सर्च गर्त भनेर देखायो त्यसैले डि ड्राइभमा गएर एउटा फाइल क्लिक गरेजसको नाम साथी लेखिएको छ । अझ पनि म भित्र छिर्न चाहन्छु त्यो हो बच्चाबेलाको स्मरण ।

खासै तपाँइहरुको महत्वापुर्ण समयलाई खेर नफाल्नुहोस् यदि भैहाल्छ नी के भयो त भन्दै हुनुहुन्छ भने पढ्दा फरक पर्दैन । अन्तमा गएर बाड.फुसे कुरा पनि नभन्नुहोला भन्न सक्दिन । कागले आफ्नै नाम काड्दछ भनेजस्तै मैले केबल आफ्ना पहिलेका कुराहरुको स्मरण मात्र गर्न लागेको हु ।

अब बिषय प्रबेश तर्फ लागिहालौं । कुरा उही रमाइलो संसारको हो जतिबेला हामीहरुलाई रोएमात्र पुग्दथ्थो कुनैपनि कुरा सुल्झाउन वा कुनैपनि समस्या आइपरेको बेलामा । अहिले आएर झल झल सम्झन्छु उक्त दिनहरु । सोच्दछु फेरी एकपटक बच्चा हुन पाए पनि हुन्थ्थो । बच्चा हुने कुरा त के बच्चा बनाउने उमेर पनि नाग्न लागिसक्यो तर पारा भने अझै गएको छैन । आफैले आफ्नो खाडल खन्दै छु । त्यतीबेला भर्खर स्कुल जाने जोश चलेको थिथौ, नयाँ नयाँ बेला स्कुल जाने भनेको त पढ्न नभइकन खेल्न जस्तो लाग्दथ्थ्ाो । घरमा सबैले क्यार क्यार गरिरहने स्कुलमा त मास्टरको आँखा कान छल्न पाए भइहाल्यो । कक्षा छाडेर एकतिरको झाडिमा छिरे भइहाल्यो गाउँको ठाउँ बनमाराको धारी थिथो खेल्यो बस्यो ।

सबैजना उस्तै अधबेस्राहरु त्यो मा नै मज्जा हुन्थ्थो । त्यतिमात्र नभएर दादा, दिदीहरुको लागि ल्याएर बुबाले राखिदिनुभएको कपिहरुको त के कुरा गर्नु । अत्याधिक बाठो बनेर सिंगै कपि लिइ जाँदा अरुहरुले थाहा पाउनुहुन्छ भनेर भित्रदेखिबाट पन्ना छ्ट्टयाइ लगेर साथीहरुसँग मिलि चक्लेट पनि खाइयो बच्चो बेलामा गुलियोको स्वाद त्यसको कुरा नै छाडिदिउँ । पहिले चकलेट खाएर गुलियो बनाएको मिठो मुखवाट सोधिएका प्रश्नको नराम्रो उत्तर दिदा, चक्लेट भाग लगाउँदा कसैले धेरै खान्छकी भनेर हेर्ने तिखा आँखाहरुबाट धेरै आशुहरु खस्योपनि सजाय भोग्नुपर्दा। त्यो बेलामा कसले थाहा पाइदिने यो राम्रो काम हो त्यो नराम्रमो काम हो भनेर संझाएको । बास मिठो मिठो खान, नयाँ राम्रो लगाउन र खेल्न जान पाए पुग्ने । साथीहरु पनि उस्तै जतिबेला पनि सानो निहुमा पनि झगडा गर्नु पर्ने सबैलाई सबैजना मै हु भन्ने उसको सासन लाद्न खोज्ने । किन पो मन पर्दछ र ।

शुरुको बर्षमा हाबा खाएर हिड्दा परीक्षामा फेलको परिणम पाउँदा त्यतिबेला लागेको चोट त अहिले कुनै परीक्षा अनुतिर्ण भइयो भनेपनि लाग्दैन । हो त्यति बेला सँगै भएका मेरा साथीहरु अझसम्म पनि छन् तर अहिले को कता पुग्यो को कता । खासै सम्पर्कमा ३।४ जनाजति छन् भेट भएको बेलामा त्यहि बिगतमा आफुले मच्चाएका क्रियाकलापहरु स्मरण गर्दा मा नै ठिक्क हुन्छ । खै तपाँइहरुलाई लाग्दछकी लाग्दैन म भने कहिलेकाही यसो सोचेर बस्दा यो पनि मनले सुटुक्क बताइहाल्दछ र झट्ट यो दिमागले सोच्न पुग्दछु फेरी एकपटक बच्चा हुन पाए